Yolun sonunda nə var?

2həftəlik ömrünüz qalsa nə edərdiniz? 

Məsələn sevdiyimiz filmdə klassik bir şey baş verir. Sevdiyimiz qəhrəman həkimə gedir sonra həkim səhvən analizləri dəyişik salır və tanıdığımız baş roldakı adam xəstə olduğunu və tezliklə öləcəyini öyrənir. Biz də o an həmin obrazla birlikdə hadisənin əslini bilmirik. Və çox kədərlənirik. Onun ölməməsi üçün bəlkə dua edən də olur. Nəticədə sonda məlum olur hər şey. Balaca bir səhv olub analiz əslində başqasına aidmiş. Və bizim o an sevincimizin həddi olmur. Demək olar hər birimiz yaşamışıq bunu. Əslində biz başqa biri tanımadığımız biri öldü deyə sevinirik. Biz bu qədər kiçik düşünürük. Çünki bizə o an yalnız sevdiyimiz baş qəhrəmanın sağ qalması önəmlidir. Bu qeder egoist canlıyıq. Gəlin ən rahat yoldan gedək. Içinizi ən çox sakitləşdirəcək yol hələ də var. O məhz bu cümlədir: " Bu dünyanın sistemidir. Daha güclü daha zəifi əzir keçir." Və onlar haqqında düşünmürük. Beləcə daha sakit vicdanla yaşayarıq. Nəysə bu yazı da belə keçdi tarixə.
42.bölüm "7numara" izləyin.

Elcernon üçün çiçəklər/Flowers for Algernon

Ən yaxşı insan axmadır, yoxsa axmaq ən yaxşı insandır?

məhz bu üz qabığı kitabın ən sevdiyim və ən mənalı üz qabığıdır.

  Kitabı bitirən kimi onun təəssüratları təzə ikən bu yazını yazmaq istədim. Əslində siz bu yazını oxumadan da sadəcə kitabı alıb oxuya bilərsiniz. Hətta belə çox daha maraqlı olar. (Əlbəttə əgər hələ də kitabın mövzusundan xəbəriniz yoxdursa) XX əsrin ikinci yarsında işıq üzü görmüş kitab mənim bir neçə ildir ki, hər yerdə  rastıma çıxır. Daha aydın desəm "Kürk paltolu madonna" nı hər yerdə əvvəlcədən sözləşmiş kimi müxtəlif insanların əlində gördüyüm kimi bu kitab da nisbətən həmin tipdə son zamanlar məhşurlaşıb. (təbii ki şəxsi fikrimdir).

Yazıçı Daniel Keyes in ən məhşur əsəridir. Amerikalı yazıçı ilk olaraq mövzunu qısa hekayə olaraq 1958-ci ildə yazıb. 1959-cu ildə isə elmi fantastik jurnalda kiçik hekayə yayımlanır. Hekayənin uğurundan sonra 1966-cı ildə kitab çap olunur. 

Bu üz qabığı isə mənim kitabımındır.

Əslində öz oxuduğum kitabın üz qabığına görə çox da maraqlı gəlməzdi almazdım. Kitabın içini nəzərə alsaq bu üz qabığı uşaq kitabını və ya romantik kitabı xatırladır. Bu romanın sadəcə adi romantik olduğunu düşünmürəm.

   Romanın mövzusu haqqında mümkün qədər qısa yazmağa çalışacam. Bütün insanların hüququ bərabərdir. Yalnız üzərinizdə işləməklə, həyatda daha çox nailiyyətlər əldə edə bilərsiniz və bu da çox ədalətli yoldur. Ancaq bəzi insanlar həyata eyni bacarıqlarla başlamır. Romanda əsas qəhrəmanımız əqli cəhətdən geri qalmış (əqli qüsurlu) Çarli Qordondur. Onun həyatı ürəyincədir. İşi var, dostları var və yeganə arzusu hamı kimi ağıllı olmaqdır. O bunun üçün özü kimi insanlar üçün nəzərdə tutulmuş axşam məktəbinə gedir. Orada yazmağı və oxumağı öyrənməyə çaılışır. O sinifdəki ən çalışqan və ən həvəsli adamdır. Keçmişi və ailəsi haqqında demək olar heç nə xatırlamır. Yalnız qısa dumanlı xatirələr var. Təsadüf nəticəsində o üzərində təcrübə xarakterli onun əqli qabiliyyətini inkişaf etdirəcək əməliyyat üçün seçilən ilk insan olur. Əməliyyat uğurlu keçsə o hamı kimi ola biləcək. Romanda biz yaşadığı dünyaya 2Çarlinin gözü ilə baxırıq. Əqli qüsurlu Çarli 30lu yaşlarında olsa da balaca uşaq kimidir. Dünyanı da elə uşağın gözləriylə görür. Biz ilk kitabda hər şeyi məhz həmin Çarlinin gözləriylə görürük. Çarli olduqca yaxşı, xeyirxah insandır. Əməliyyatdan sonrakı Çarlinin gördüyü dünya isə zaman zaman sizi təəccübləndirəcək, kədərləndirəcək və düşündürəcək. Çarli üçün əməliyyatdan sonra dünya özü dəyişəcək. Biz isə kitabın hər səhifəsində onun tədricən gedən inkişafını və onda olan dəyişiklikləri oxuyacayıq. Əvvəlcə ona kəmağıl kimi baxırdılar. İndi isə o həddindən artıq inkişaf etmişdir və güclü intellekti var. Cəmiyyətin fərqli münasibəti və Çarlinin özünün düşüncələrindəki dəyişikliklərin şahidi olacaqsınız. Çarli təkcə daha ağıllı olmur, o həm də şəxsiyyət, bir fərd kimi inkişaf edir və dəyişir. Siz kitabı oxuyarkən onunla birlikdə bunu hiss edəcəksiniz. Məhz bütün bunları oxuduğunuz zaman zövq alacaqsınız. 

Roman əsasında bir neçə film çəkilib. Kitabını oxuduqdan sonra məncə ilk olaraq elə 1968-ci ildə çəkilmiş filmi izləmək olar. Məndən sizə məsləhət kitabı oxumamış kitab əsasında çəkilmiş filmmi izləməyin. Hətta filmin afişasına belə baxmayın. Kitabın baş qəhrəmanını təxəyyülünüzdə özünüz canlandırın. Hansısa aktyor ağlınıza gələndə həmişə kitab daha az cəlbedici olur. Ən azı mənə görə elədir. Ancaq 1968-ci ildə çəkilmiş filmdə üzlər görünmür deyə xüsusilə paylaşmaq istəyirəm. Filmin adı romanla eyni deyil. Filmin adı "Charly"/CHAЯLY (Çarli) dir. Filmin adı elə qəhrəmanımızın öz adını yazdığı kimi təqdim olunur. Tərsinə yazılmış R hərfi ilə. 

Romanın əsasında müxtəlif filmlər, tamaşalar, musical/myuzikl, seriallar çəkilib. Xüsusilə seçilənlər sırasında isə fransız filmi "Des fleurs pour Algernon" (2006-ci il) filmi var. Xüsusilə diqqətimi çəkən isə yaponların roman əsasında fərqli illərdə 2 serial (Yapon draması) çəkməsi oldu. "Algernon ni Hanataba wo" (romanın adının yaponcası) 2015-ci ildəki mini serialda baş rolda aktyor, müğənni Tomohisa Yamashita (səhnə adıyla Yamapi) oynayıb. 

Kitab haqqında oxumayanları nəzərə alıb sadəcə spoi-siz qısa məlumat yazdım. Ancaq kitabdakı bir sözü paylaşmaya bilməzdim. İngiliscədən düzgün tərcümə olunmayan sözün altından qara xətt çəkmişəm. Hərfi tərcümə edilib. Əslində isə serial sözü düzgün tərcümə olardı. Kitabın son səhifələrindən olduğunu nəzərə alsaq kitabı oxumayanlara xəbərdarlıq edim ki, məhz səhifəni oxumayın. 

Sonda isə başlıqdakı cümləni sual kimə yazını oxuyan sənə ünvanlayıram. Ən yaxşı insan məhz yaxşı olmağa çalışdığı üçün axmaqdır? Ya əvvəlcədən elə axmaq adam məhz ən yaxşı adamdır? Suala bir neçə tərəfdən baxmaq olar. Tərəfinizi seçin və fikriniz bölüşün. 

Sofar Baku concert/Sofar Bakı konserti

Musiqi..

Həmin gündən xatirə şəkil.

Yayın sonunu məhz Sofar Bakı konserti ilə yekunlaşdırmaq- Bunu çox sevdim. Əslində Sofar haqqında elə ilk yazımda həm Sofarın öz tarixçəsi haqqında kiçik məlumat yazmaq, həm də Sofar Bakının son konserti barəsində və həmin konsertdən necə zövq aldığımı sizinlə paylaşmaq istəmişdim. Ancaq özlüyündə bir cümləyə belə güclə sığan məlumat və hisslərimi 1cə yazıya sığdırmaq çətin olardı. Sofar Bakıya əvvəllər heç vaxt dinləyici olmaq üçün qeydiyyatdan keçmirdim. Düşünürdüm ki, şansım gətirməz. Əvvəlki yazımı oxumusunuzsa dinləyicilərin təsadüfi yolla seçildiyini bilirsiniz (oxumayanlar geriyə qayıdıb əsas səhifədən oxuyub gəlsə çox mu şey istədim?) 

SofarBaku-dan həmin o mail.

25 avqust- konsertdən 1 gün əvvəl həmin mail(meyl) gəldi. İlk görəndə inanmadım və SofarBaku instaqram səhifəsinə baxdım. Orda mail-lərinizi yoxlayın mesajını gördüm və əla. Seçilən dinləyicilərə aşağıdakı kimi bir mesaj gəlir. Konsertin yeri, performerlər bir gün əvvəldən və yalnız seçilən dinləyicilərə mail-də göndərilir. Çıxış 5 performer seçilib ki, bu da konsertin uzun olacağı demək idi. Konsertin məkanı isə Lunapark idi. Lunaparkda yere salınmış palazların üstündə oturub canlı musiqi dinləmək mənim üçün unudulmaz xatirə olaraq qalacaq. Konsertdə özümə səhnəyə yaxın yer seçdim, çünki qarşıda kiminsə söhbəti və sair. mənimlə səhnə və musiqi arasına girsin istəmirdim. 
Beləliklə konsert mail-də qeyd olunduğu kimi Vedad-ın çıxışı ilə başladı. İfaçı özü arada zarafatlar edərək, dinləyicilərin əhvalını musiqiyə hazırladı. Ümumilikdə yaxşı danışmağı bacaran, özünəinamlı insan təəssüratı bağışladı. İlk olaraq xalq mahnımız "Sarı gəlin"-i ifa etdi. Bu mahnını məncə sevməyən yoxdur. Sonra ifaçı dünyasını dəyişən xalasına mahnı həsr edib ifa etdi. Daha sonra oxuduğu mahnıları da müğənnin youtube kanalından bura əlavə edirəm.

Son olaraq isə müğənni Nigar ilə duet oxudular. Bu da maraqlı mahnı idi. Mən bəyəndim. Açığı bir az ifaçılardan Nigarın səsində ya ifasında izah edə bilmədiyim əksiklik hiss edirəm. Bu fikir xüsusilə mahnının əvvəllərində olur, sonlarına doğqu sanki hər şey normaldır. Hər halda bu mənim şəxsi fikrimdir. Vedad-da isə özünün də dediyi kimi Müslüm Maqomayev sənətindən bəhrələnib. Bundan əlavə mən ilk gördüyüm və səsini eşitdiyim andan nədənsə ağlıma Marilyn Manson gəldi. 

Bu çıxışdan sonra isə son zamanlar xüsusilə "Ey Gözəl" mahnısı ilə seçilən qrup The Half -ın sırası idi. 

Əvvəlcə qrupun məhz bu mahnısını çox sevdiyimi qeyd etməliyəm. Klip olaraq isə qrup keçən əsrin sonlarından çox maraqlı filmdən kadrları seçiblər. Mahnını daha uğurlu edən səbəblərdən biri də düşünürəm ki, məhz bu seçimdir. Klipi unutmaq məncə mümkün olmayacaq. 

konsertdən çəkdiyim şəkillərdən biri.

Təəssüf ki konsertdən daha çox şəkil çəkə bilmədim. Daha çox canlı musiqi dinləməklə məşğul idim. The Half rock (rok) qrupunun digər mahnılarını da canlı dinlədik. Yenə də canlı ifanı Sofar bakı-nın öz youtube kanallarına yerləşdirəcəkləri günü gözləyək. Canlı çıxışda qrupun bütün mahnılarını sevdim. Ümumilikdə həmin konsertdən bütün çıxışları Sofar Bakı-nın youtube kanalında paylaşmasını gözləyirəm. Həmin günü və musiqidən  zövq aldığım anları yenidən hiss etmək xoş olardı. Aşağıfakı paylaşdığım mahnının- "Neyniyim Qardaş"- canlı ifasını daha çox bəyəndim.

Digər mahnı "Sərxoş Qadın" mahnısı daha çox ilk notlarından kədər hiss etdirən gözəl mahnıdır. 

Təbii olaraq qrupun ən son və ən sevilən mahnısını sona saxladım. Qrupun son ifa etdiyi mahnı həm də onları tanımayanlara da tanıdan bir mahnıdır. Əvvəlcədən haqqında qeyd etdiyim "Ey Gözəl" mahnısıdır.  "Babamızın babasının babası" filmini izləməyən varsa məncə izləsin. 

The half qrupu konsertə bir rock konserti havası qatmışdı. Belə ki sakitcə oturub dinlədiyim konsertin yarısında artıq ayaqüstə idik. Tam da rock dinləyicisi və rock konserti kimi. 
The Half-dan sonra isə "East or West" qrupu çıxış etdi. Bu qrup daha çox milli və xarici mahnıları mix-i  və ya xarici populyar mahnıların milli alətlərimizlə ifası ilə seçilir. 
Konsert haqqında daha çox yazmaq istərdim amma təəssüf ki, saat 9-10 radələrində artıq yolu nəzərə alıb, konsert yerini tərk etməli oldum. Fikrimsə sonra çıxış edəcək "Ahmedovski trio" (qrupu dinləmək üçün adına klikləmək yetər)  və "Free from Four" qruplarında qaldı. Gözəl mahnı, qrup, konsert vaxtı musiqiylə bağlı hər cür fikrinizi, məlumatınızı bölüşün. Rəylər (comment/yorum) bölməsi bunun üçündür. Sona qədər oxuduğunuz üçün təşəkkür edirəm.

Sofar Sounds

Sofar Baku.

Arzuladığım konsert.

  İnsanları o qədər müxtəlif səbəblərdən bölürük ki, bunlardan biri də konsert və musiqiyə olan münasibətləridir. Bəzi insanlar konsert zaman ucadan mahnını ifaçı ilə oxumağı, dostları ilə musiqi haqqında dinləyərkən söhbət etməyi sevir. Ancaq digərləri musiqi başladığı andan sadəcə dinləmək və o an sadəcə musiqini düşünmək, yanında kimin olduğunu belə düşünmədən məhz həmin an yalnız musiqidən zövq  almağa üstünlük verir. Məncə artıq 2. tip insan olduğumu təxmin etdiniz. Sofar məhz belə insanlar üçündür. SOFAR- Songs From A Room. (Bir Otaqdan Gələn Mahnılar)

  Qısaca yaranma tarixinə baxsaq: 2009-cu il Londonda Rocky Start, Rafe Offer, Dave Alexander (Roki Start, Reyf Ofə, Deyv Aleksandr) tərəfindən qurulub. Onlar bir Friendly Fires konsertində ucadan danışanlar, içki şüşələrinin bir-birinə vurulma səsi və insanların mobil telefonlarına baxmalarından qıcıqlanıb və narahat olublar. Bundan sonra ilk Sofar konserti baş tutub. İlk olaraq özləri Aleksnadrın Londondakı mənzilində 5 mahnı ifa edib. Dinləyicilər isə yalnız yaxın 8 dost olub. Ancaq 2. konsertə daha çox insan gəlib. Sofar əsasən ağızdan ağıza məhşurlaşıb. 

Artıq Sofar 400-dən çox şəhərdə keçirilir. Sofarı fərqləndirən əsas bir neçə səbəb var. Bura gələn ifaçılar, qruplar əsasən elə həmin vaxtlar elə də məhşur olmur. İnsanları daha çox cəzb edən isə konsertin yeri və çıxış edəcək performerlərin adının yalnız 1gün əvvəl elan olunmasıdır. Konsertdə iştirak üçün isə siz Sofar-ın rəsmi saytından qeydiyyatdan keçməlisiniz. Ancaq bu kifayət deyil. Bundan sonrası bir az şans işidir. Belə ki qeydiyyatdan keçənlər arasından təsadüfi yolla konsertdə iştirak edəcək şəxslərə elektron poçt ünvanlarına (mail) seçildikləri, konsertin yeri və performerlərin adı olan mesaj gəlir. Konsertlərin təşkilində iştirak edənlər əsasən könüllülər olur. Konsert əsasən ödənişli olur. Bu ödəniş isə konsertin keçirilməsi (baş tutması) üçün xərclənir. Sofar UK(Birləşmiş Krallıq) və İrlandiyada konsertlərində bəzi məhşur, sevilən ifaçıların çıxışı da baş tutub. Bunlara James Bay, Hozier, Emeli Sandé, Will Young, Tom Odell, Shura, Benjamin Clementine, aktyor Robert Pattinson, Wolf Alice, Bastille və Lianne La Havas aiddir. Yazdıqlarım arasında xüsusilə James Bay, Hozier (hər 2 müğənninin Sofar çıxışlarını dinləmək üçün sadəcə adlarına klikləmək yetər) , Tom Odell dinləyən və sevən biri olaraq həmin konsertlərin necə gözəl olduğunu təsəvvür edə bilirəm. Əsasən konsertlərdə dinləyici normal konsertdəkindən az olur. İnsanda sanki dostlarıyla canlı musiqi dinlədiyi doğma bir yerdəymiş kimi bir hiss yaşadır. Sofar konsertləri ayda ən azı 1dəfə keçirilir. Sofar konsertlərini fərqli edən həm də konsertin keçirilmə yeridir. Belə ki, konsert ağlınıza gələn hər yerdə keçirilə bilir. Bu kiçik bir otaq, hansısa evin damı və ya adi bir geyim magazası belə ola bilər. Sonra konsertlər Sofar-ın youtube kanalına yerləşdirilir. Bu da o deməkdir ki, siz müxtəlif şəhərlərdən heç tanımadığınız bəlkə də, en sevdiyiniz olacaq ifaçını dinləmə imkanına sahibsiniz. 
SofarBaku/ Sofar Bakı. 2016-cı ildən fəaliyyət göstərir. Sofar Bakının rəhbəri Rəşad Nəzərlidir. 

Sofarın rəsmi vebsaytı: https://www.sofarsounds.com 
Rəsmi instaqram səhifəsi və hər şəhərin rəsmi Sofar instaqram hesabı mövcuddur. 
Növbəti yazım SofarBakı-nın son konserti haqda olacaq. Həmin konsertdə mən də dinləyici idim. Buna görə də xüsusilə fikirlərimi məhz o yazıda sizinlə bölüəşəcəm.
Sofar ifaçılarını diqqətlə dinləyin. Kim bilir gələcəkdə nə baş verəcək. Bəziləri xatirələrə çevrilir, Bəziləri əfsanəyə.

The Best Hit

Koreya Draması.

İngiliscə adı: The Best Hit.

Azərbaycanca adı: Ən Yaxşı Hit.

Hangul(koreyaca): 최고의 한방.

Rejissor:  Yoo Ho-Jin, Cha Tae-Hyun.

Yayımlandığı Kanal: KBS2.

Janr: Gənclik, komediya, romantizm.

Bölüm sayı: 32

Dil: Kreya dili( Hangul)

Yayımlandığı ölkə: Cənubi Koreya.

Serialın yayım ili: İyun 2 - İyul 22, 2017.

Serialın 1 bölümü 35dəqiqə davam edir. Bu da serialın daha axıcı olmasına və tez bitməsinə gətirib çıxarır. Yəni 32 deyil də 16 bölümlük bir serial kimi qəbul edə bilərsiniz. Serialın hər iki rejissorunun ilk işidir. Ilk iş olsa da çox keyfiyyətli alınıb. Rejissorlardan Cha Tae-Hyun həm də aktyordur və bu serialda da əsas rollardan birini canlandırır. Serialı çox bəyəndim. Serial çox əyləncəlidir və bolca güldürür. Mənim kimi serialları sona kimi izləməyə səbri çatmayan biri sona qədər heç həvəsini itirmədən izləyib. Tam yayda izlənəcək drama tapmışam. Serialda ən sevdiyim isə baş rol anlayışı demək olar yox idi. Hər kəsə güldüm və hər kəsi bəyəndim. Daha aydın desəm serial o qədər gözəldir ki, pis insan anlayışı demək olar sıfırdır. Koreya dramalarında bunu bir neçə dəfə görmüşəm. Pis insan yoxdur. Yalnız sizə pis tərəfi görünüb. Tərəddüd etmədən izləyin!

J2 

Mövzusu: 1993-cü ildə Jay-2 qrupunun məşhur solisti Yoo Hyun-Jae məşhurluğunun ən zirvəsində olan bir mügənnidir.

 O səsi, rəqs qabiliyyəti və dəblə geyimi ilə seçilir. Tufanlı bir gündə isə o işlədiyi səsyazma studiyasının damından pilləkanla aşağıya yıxılır. Və budur, o artıq 2017-ci ildədir. Onu 2017-ci ildə az qala maşınla vuracaq olan 3gənc isə onun gələcək həyatında böyük yer tutacaq. 2017-ci ildə isə onun keçmişdən yaxşı tanıdığı meneceri və işlədiyi şirkətin Ceosu ilə eyni yerdə yaşamalı olacaq. Ən pisi isə o burada öyrənir ki 1il sonra 1994-cü ildə yoxa çıxacaq və ölü qəbul ediləcəkdi. 90-cı illərin geyimi və tərzi ilə özünü hələ də məhşur 

hesab edən Hyun Jaenin heç kimin onu tanımadığı dünyaya alışması çox çətin olacaq. İlk ağlına gələn keçmişdən tanıdığı insanları axtarmaq olacaq. Əslində keçmişdən tanıdığı insanların xatirəsində o heç də yaxşı insan kimi qalmayıb. Hyun Jae onların həyatında nə dəyişikliyə səbəb olacaq? Öz itkin düşməsiylə bağlı əsas günahkar kimdir? Suallar çoxdur, ancaq serial əsas şübhəlini tap havasında deyil. Yəni daha çox əyləncəli tərzdədir. 
90lardan bizim dövrə düşən insanın telefonla tanışlığı və telefona sevgisi xüsusilə maraqlı və izləyicini güldürən tipdə idi. 
Hyun Jae nin gəldiyi dünyada ən qəribəsi onun keçmişdəki meneceri, məşhur müğənni dövründə gözəlliyinə görə pəri adlandırılan qadın və yaşlı işlədiyi şirkətin müdiri birlikdə yaşayırlar. Hər şeyi qarışıq edəndə budur.

Yoo Hyun-Jae rolundakı aktyor Yoon Si-Yoon -dur. Bu aktyoru əvvəldən tanıyırdım. Bu serialda ikiqat sevdim. 31 yaşındakı bir insan 23 yaşlı gənc rolunu oynayır və mən onu izləyəndə daha az yaş verirdim. (Koreyalılar nə yeyib içir yaşlanmır;) 


Choi Woo-Seung- bu rolu Lee Se-Young oynayır. Məmur olmaq üçün imtahana hazırlaşan şanssız qız. Hər cür yarı zamanlı işdə çalışaraq yaşayan qız. 

Bir də onunla bağlı ilk bölümlərdə serialda Lee Kwang-Soo rol alıb. Bu aktyor nə oynasa baxa bilərəm. Xüsusilə də komik obrazdırsa daha gözəl olur. 

Lee Deok-Hwa, Hong Kyung Min and Chae Tae Hyun.

Cha Tae-Hyun- Lee Gwang-Jae  rolundadır. Hyun Jae-nin meneceri. Birlikdə yaşayan qəribə ailənin rəisidir. Belə etibarlı insana az-az rast gəlmək olar.

Hong Kyung-Min- Park Young-Jae obrazındadır. 90-cı illərdə itkin düşən Yoo Hyun Jae ilə məşhur J2 qrupunda olan digər müğənnidir. Günümüzdə isə o məhşur Əyləncə şirkətinin (Star Punch Entertainment company) seo(ceo)-sudur. 

Taeyang kimi t-shirt ün kəşfindən xəbərsiz, deməli bu onlarda genetikdir. 

Ən sevdiyim obrazlardan biri isə MC Drill(Dong Hyun-Bae) oldu. Serialda Lee Ji Hoon  -un yaxın dostudur. Onlar əyləncə şirkətində  stajyerdirlər və müğənni(reper) kimi çıxış etmək üçün şans gözləyirlər. Mənim üçün ən yadda qalan obrazlardan oldu. Dramadan ən çox 2aktyoru xüsusilə bəyəndimsə onlardan biridir. Serialda ilk gördüyünüz andan sizə tanış üzü ilə də yadınızda qalacaq. 
İlk baxışdan Bigbang qrupunun solisti Taeyang a çox bənzəyir. İstər saç düzümü, istər görünüşü ilk ağlınıza Taeyang-ı salacaq. 

 Amma daha qəribəsi əslində elə Taeyang-ın böyük qardaşı olmasıdır. (qeyd bloga yazı yazarkən öyrəndim. 1az araşdırma həmişə yaxşı nəticə verir.) Dong Hyun-Bae aktyor roluna uyğun olaraq dramaya rəng qatır. Süni görnmür. Əsas rol deyil ancaq yadda qalan olacaq. Əlavə qeyd edim ki, gənc qardaşının çox məhşur olması ona həmişə daha məsuliyyətli olma hissi veridiyi barəsində o özü etiraf edib.

Kim Min-Jae- Lee Ji Hoon rolundadır. Anası 90-larda məşhşur pəri ləqəbli müğənni olub. Ailəsindən gizli stajyerlik edir. Arzusu müğənni olmaqdır. Ailəsi onun məmurlu imtahanı üçün hazırlığa getdiyini zənn edir. Aktyor qalın səs tonuyla seçilir. Onu əsasən tarixi film və seriallarda daha çox görürük. 

Aktyorlar içində "Astro" qrupundan Cha Eun-Woo isə məşhur müğənni rolundadır. Onun haqqında sadəcə bir şey qeyd edim, həqiqətən də qəribə cazibəsi olan yaraşıqlı aktyor/müğənnidir. Bu adama tezliklə bir vampir rolu təklif edilsin. Yəgin ki soyuq havasina görə onu aktyor Ahn Jae-hyun-a bənzətdim.

Da Bong - serial bitəndə ən yadda qalan məhz bu olacaq. Serialdan sizə həm də gözəl mahnılar qalacaq. T-ara dan My love mahnısı.

Kim Min Jae nin repini də eşitmək xoş olar.

 Bu da digər sevdiyim mahnı. 

Tam yayda izlənəcək bir drama tapmışam. Serialın mövzusunu daha çox öyrənməyə çalışmayın izləyin, belə daha maraqlı olacaq. Seriala bir az da rəng qatmaq üçün əlavələr olduğu üçün bölümləri tam sona qədər izləyin. Hətta J2 üçün klip belə var. 90lar havasında klip maraqlı alınıb. Bu arada J2 qrupun hər 2 üzvünün də eyni adda olmasıyla bağlı verilmiş addır. Sonu haqqında yalnız bunu mütləq deməliyəm. İstədiyim və gözlədiyim hər şey oldu ama istəmədiyim də oldu. Belə deyim 2 seçim var idi və hər 2sini seçə biliblər. 

Love Blog

Blogların gücü

Blog oxumağı da, yazmağı da çox sevirəm. Bloq yazmağı boşluq, işsizlik kimi görənlərə isə yaxşı ki varsınız deyirəm. Niyə?- Çünki, onların sayəsində blog yazarları çox deyil. (mənə görə) Bir insan bloqdan nələr öyrənə bilər bir düşünək. Ən başlıcası qarşımda bir insanın təcrübələri var. Musiqi, film, kitab haqqında, və ya elə həyatın özü haqqında. Bu insan təcrübəsi nə qədər səmimi olursa o qədər çox oxuyuram. Bloq sayəsində haqqında heç nə bilmdiyim kitablar haqqında bilgim olur. İçlərindən bəyənəcəklərimi seçib oxuya bilirəm. Yeni mahnılar kəşf edirəm. Fərqli düşüncə tərzləri ilə tanış oluram.

 Bloggerlər olaraq bir-birimizi çox yaxından tanımağa ehtiyacımız yoxdur. Sadəcə yazdığımız qədər tanıyırıq bir-birimizi. Ancaq bloq yazıları sayəsində  çoxdanın tanışı hissini verir. Bu hissəni də çox sevirəm. Bu tanımadığın hər hansı bir insanı müşahidəyə bənzəyir. Və ya tanımadığın insanla kiçik bir söhbətə, hansı ki o insanı heç tanımağa ehtiyac da yoxdur. Sanki bloqla tamam başqa dünyaya keçirəm. Bir toxunuşla dünyanın digər ucundakı bir insanın çox sevdiyin film haqqında eyni fikirləri bölüşdüyünü görə bilərsən. Bloqu hər kəsin yazmağını və bloq yazmağın dəb olmağını da heç istəmirəm. İnstaqram məsələn dəbdir. Hər istifadə edəndə  neçə saatımız gedir, amma çox lap çox vaxtımız getsə də düşünürəm ki son zamanlar xüsusilə reallığı itib. Az qala hər kəsin Cənnətə bənzər həyat yaşadığı yerdir İnstaqram. Çoxluq da şəkillərində effektlərlə dəyişikliklər edir. Və hər kəsin bir profili var. Dünya görüşü sənə uyğun olan, olmayan və ümumiyyətlə dünyagörüşü yox dərəcə olanlar. Bloq dünyası ancaq mənə görə elə deyil. Burda daha çox istədiyim, düşüncəmə uyğun yazılar tapa bilirəm. Özünə uyğun bloqları mütləq tapacaqsan. Bloq yazıb fikirlərimi, izlədiyim, dinlədiyim, oxuduqlarım haqqında təəssüratlarımı paylaşmağı da sevirəm. Siz də öz səbəbinizi yaza bilərsiniz, istər bloq yazarı, istər bloq oxuyucusu olaraq. 

HOOVERPHONIC

Yalnız gözəl musiqi başqa heç nə.

Qrup 1995-ci ildə Belçikada yaranıb. Qrup yalnız 2000-ci illərdə məşhur ola bilib. Qrupun ilkin adı Hoover olub. Ancaq sonradan  eyni adda qrup artıq vardı deyə və eyni adda tozsoran şirkəti olduğuna görə, adla bağlı yaranabiləcək hər hansı rəsmi problemin qarşısını almaq üçün qrupun adını Hooverphonic olaraq dəyişiblər. 
Sizə daha qəribə bir məlumatı yazım, belə ki əslində qrupda solo ifaçı qrupdan çıxdığı zaman qrupların çoxu üçün bu son deməkdir. Bu qrupda isə belə deyil. Qrupda yalnız dəyişməz qalan 2 üzv var:

• Alex Callier – bas gitar, programming (1995–indiyə qədər)
• Raymond Geertz – əsas gitara (1995–indiyə qədər)

Keçmiş qrup üzvləri

• Esther Lybeert – əsas vokal(1995–1996)
• Frank Duchêne – keyboards (tuşla çalınan alətləri çalan şəxs. məs. piano və sair. (1995–1998) (qeyd. Keyboards- əgər bu sözün tərcüməsini düzgün verə bilmədiyimi düşünən musiqi biliyi olan biri varsa daha dolğun tərcüməni rəy olaraq qeyd edərsə şad olaram.
• Liesje Sadonius – əsas vokal (1996–1997)
• Kyoko Bartsoen – əsas vokal (1997)
• Geike Arnaert – əsas vokal (1997–2008)
• Noémie Wolfs – əsas vokal (2010–2015)
• Luka Cruysberghs – əsas vokal (2018–hazırda/ indiyə qədər)

Qrupun "2Wicky" adlı mahnısı Bernardo Bertolucci-nin 1996-cı ildə çəkdiyi  " Stealing Beauty"/Gözəlliyi oğurlamaq adlı filmində, çoxunuzun bildiyi " I Know What You Did Last Summer / Mən sizin keçən yay nə etdiyinizi bilirəm" adlı filmdə və Heights adlı filmdə soundtrack kimi istifadə olunub. 

Qrupun belə çox solist dəyişməsinə görə qrupun dinləyiciləri də sevdikləri solistə görə fərqlənir. Əksəriyyət isə Geike A. və Noémie W. məhz bu 2 əsas vokalistlərə görə qrupu sevir. Qrupu Noémie Wolfs ilə işləyərkən əvvəlki mahnıları fərqli tərzdə yenidən təqdim edib. Bu da dinləyiciyə müqayisə fürsəti verir. 

Mən qrupu Noémie Wolfs-un əsas solist olduğu mahnılarıyla tanıyıb, bəyənmişəm. Bəyənmək sadəcə adi söz gələ bilər. Bəzən hamımızda olur. Təsadüfən çox gözəl mahnı qarşına çıxır. Bundan sonra isə həmin qrupun başqa belə mahnısını tapmısansa özünü çox sirli, gözəl və gizli bir şey tapmış kimi hiss edirsən. 

Geike Arnaert-in solistli zamanı. 

Qrupun öz yaradıcılığının zirvəsini yaşadığı isə mənə görə 2012-ci ildə baş tutmuş  Koningin Elisabethzaal- dakı (Antverpendə yerləşir) konsertləridir. Böyük orkestrın müşaət etdiyi konsert ağ-qara rənglərdə lentə alınıb. Bu isə konsertə bir başqa rəng qatıb. Mahnıların da həmin ab-havaya uyğunluğu ilə ortaya çox gözəl bir iş çıxır. Sadəcə təəssüflənirəm ki, bu konserti canlı izləyə bilməmişəm. Noémie Wolfs-un qrupdan qarşılıqlı razılaşma ilə qrupu t ərk etdiyi üçün bir də belə bir konserti eyni zövqlə izləmək mümkün olmayacaq. Sizinlə həmin konsertdən yalnız ən sevdiyim mahnılar olan videolarını paylaşacam. Ağ-qara filmə baxmış kimi hiss edəcəksiniz.
Qrupu ilk kəşfim məhz "Mad about you" mahnısı ilə oldu. Sonra mahnının Geike Arnaert-nın ifasında da dinlədim. Hər iki ifa və oxu tərzi tam fərqlidir. Hər ikisi də özlüyündə çox gözəl alınıb. ilk olaraq Geikü A. nın ifasını dinləyək.

Qeyd edim ki, klip də fərqlidir. "Amalfi" mahnısını bəyənirəm. Çox pozitiv və tez yadda qalan mahnıdır. 

 Aşağıdakı isə "Mad about you" mahnısının Noémie Wolfs-nın ifasında olan versiyadır.

Noémie Wolfs, bu qadının səsini ifa tərzini çox bəyənirəm. Səsində sanki fərqli və sevdiyim bir cazibə var. "Eden" mahnısını da mütləq dinləyin. "Eden" mahnısını da ilk olaraq Geike ifa edib və klipi belə var. (Klipi izləmək üçün rəngli yazını klikləyin). Bu dəfə ilk ifa tərzi ilə elə də çox fərq yoxdur. 

 "2Wicky"- bu mahnı bu qədər filmlərə soundtrac olursa, deməli onu siz də dinləməlisiniz. 1996-cı ilin mahnısını da beləcə dinləmiş olacaqsınız. Bu mahnının da ilkin versiyası fərqlidir. Klipi də fərqli və maraqlıdır. Təbii ki mən yenə hansı versiyanı sevdiyimi deməyə ehtiyac duymuram. Tam bir canlı dinləniləsi mahnıdır.   (ilkin versiyanı dinləmək və klipini izləmək üçün mahnının adını klikləyin)

Hooverphonic qrupu 2018-ci ildə öz yeni solistini də təqdim edib. Luka Cruysberghs The voice of Vlaanderen yarışmasının qalibidir. Niyə The voice of Belgium yox? Çünki Belçikada 2 Voice proqramı var. Luka-nın 18 yaşı var. Mən Lukanın solist olduğu qrupun yeni "Romantic" mahnısını dinlədim Mahnıda Hooverphonic havası hiss olunur. Mahnını bəyəndim. Mahnını dinləmək üçün mahnının adını klikləyin.

 Ancaq Lukanın ifasında "Mad about you" mahnısını heç bəyənmədim. Mahnın sehri onun ifasında sanki itmişdi. 
Hooverphonic fərqli təzriylə bəyəndiyim qrupdu. Əgər siz də qrupu bəyəndinizsə sizdən istəyim mahnını çox adamla paylaşmayın. Mən gözəl mahnıların heç də hamı tərəfindən bilinməyini və dinlənilməsini sevmirəm. Çünki bu mənə əlində hansı dəyərdə bir şey olduğunu bilməyən insana çox dəyərli nəsə vermək kimi gəlir. Okean Elzy- Obiymy mahnısı kimi. Bu mahnını indi bu tərz mahnılardan tamamilə uzaq olan insanların belə dinlədiyi görmək məni heç də sevindirmir. Mən bir mahnını daha az insanın bildiyini, dinlədiyini biləndə mahnı mənə daha çox hamının yox məhz anlayanın dinlədiyi üçün daha dəyərli xəzinə kimi gəlir.( Mahnıya neçə milyon izlənmə olmasından asılı olmayaraq ətrafınızda az insanın dinlədiyini bilmək- məhz bunu nəzərdə tuturam) Sizin də belə mahnılarınız və ya qrup varsa rəy bölməsinə adını yazsanız böyük maraqla dinləyərə. Fikrinizi mənimlə bölüşün, onlar dəyərlidir. 

Sing Street

Siz keçmişdəsiniz, amma mən gələcəyi yazıram.

Filmin istehsal olunduğu il- 2016 
Rejissor: John Carney
Ssenari: John Carney
Filmin müddəti: 106 dəqiqə
Ölkə: İrlandiya, ABŞ(Amerika Birləşmiş Ştatları), BK (Birləşmiş Krallıq)
Filmin dili: İngilis dili
Büdcə: 4 milyon $
Qazanc: 13.6 milyon $
Filmdə çəkilmiş 
aktyor heyəti:                 Ferdia Walsh- Peelo          
                                       Lucy Boynto
                                      Maria Doyle Kennedy                                                Aidan Gillen
                                       Jack Reynor
                                       Kelly Thornton

Film İrlandiya, ABŞ və BK ortaq istehsalıdır. Filmdə hadisələr İrlandiyada cərəyan edir.
Bəzən ən gözəl iş məhz ən ümidsiz, ən pis həyatlarda ortaya çıxır. 

Film 80.illərdə gənc oğlanın ətrafında cərəyan edən hadisələri göstərir. Film keçmişə aidliyi və sadəliyi ilə diqqəti çəkir. Təkcə bu belə filmi izləmək üçün mükəmməl səbəbdir. Heç bir xəyalı olmayan oğlanın birdən elə arzuları yaranır ki, hər şey xəyal dünyasından reallığa doğru sürətlə keçir.

Filmin əsas qəhrəmanları yeniyetmələrdir. Hər biri də istər ailəsi, istər də ətrafı tərəfindən təcrid olunan gənclərdir. İrqinə, geyiminə, davranışına görə fərqlənən insanların təcrid olunduqları zaman belə bir həyatdan zövq almaq üçün bir yol tapmasını izləyəcəksiniz. Filmdə Jack Raynor (böyük qardaş rolunda) mənə nədənsə Nirvananın əfsanəvi solisti Kurt Cobain-i xatırladırdı. Əminəm ki, filmi izlədiyiniz zaman eynisini siz də düşünəcəksiniz.

 Film haqqında daha çox yazmağa ehtiyac yoxdur. Musiqini sevən,  kiçik bir yerdə ilişib qalsa da böyük xəyalları olan hər kəs izləsin. Bəlkə bu sizə xəyallarınızın arxasınca getmək üçün səbəb olar.  Ama möhtəşəm təsirli nəsə gözləyərək yox, film haqqinda heç nə oxuyub araşdırmadan açıb izləyin. Filmi hər şeyiylə o qədər çox bəyəndim ki, indicə baxdığımçün yazdığım zamankı qəribə sevinc və həyəcanımı yəgin təsəvvür edərsiniz. 
Bundan sonrasını isə yalnız filmi izlədikdən sonra yenidən yazıya qayıdıb oxumağı məsləhət görürəm. 
Filmdə irəliyə gedən ümidli 2gənc var. Həm də geridə qalanlar var. Geridə, həmin kiçik dünyada sadə insanlar arasında qalan bir adam seçilir. Əbədi arzularının xəyallara çevrilmiş forması içində yaşayacaq bir adam. 

Evin ilk oğlu. Filmdə əslində hər şey məhz onun üçün daha çətin idi. O həm kiçik qardaşının musiqi zövqünü formalaşdıran və onun əsas tənqidçisidir. Kiçik qardaşı həvəsləndirən və bu arzunu ona verən demək olar elə o özüdür. Onun qardaşı üzərində olan təsirini ilk andan hiss edəcəksiniz.  Kiçik qardaşın əsas dayağı, onun həyatının daha asan olmasının səbəbi də o özüdür. Filmdə kiçik ama mənə unudulmaz görünən hissə məhz bununla bağlı idi. Hər şeyin yoluna girdiyi üçün qardaşı üçün sevinsə də ortada bir həqiqət vardı. Kiçik qardaşı onun xeyalına doğru gedirdi. Onun ailəsinə qarşı bu yol üçün mübarizəsi boş, mənasız olmamışdı. O qardaşı üçün yol açmışdı. Təbii olaraq, o həm də buna görə kiçik üsyan da edir. Haqlı ancaq həm də buna baxmayaraq yenə də olduğu yerdə qalacaq insan. Onun üçün hər şey gec idi və o yenə qardaşının qanadları olmalıdır. Filmdə bu hissə sizə bəlkə də o qədər çox təsir etməzdi. Ancaq həmişə insan həyatında ən çox yer tutan: peşmanlıq və hər şeyin artıq gec olması. Bunları gördüyüm an üstündən sadəcə keçə bilmirəm. Çünki bu mənimçün insan həyatının ən pis dönüm nöqtəsidir. Sizlərə hər şeyi həmin anda yaşamağı və yalnız kiçik və gülümsətən peşmanlıqlar olan, mənalı həyat arzu etmək istədim. 

Delicacy/ La Délicatesse/ Zəriflik

Təsadüfən qarşınıza çıxan və düşünmədən, tərəddüdsüz izlədiyiniz həmin film.

Bu qədər uzun başlıq cümləsiylə tanıtmaq  bu filmə ən uyğunudur.

Filmi niyə sevdim.

Çünki filmin qəhrəmanları yetkin insanlardır. Onlar heç də adətən filmlərdə gördüyümüz şeyləri böyütmürlər. Bəlkə də tam olaraq nə axtardığını bilən yox ama nəyi, məhz nəyi sevmədiyini və bunun dəyişməyəcəyini bilən qadından söhbət gedirsə film əlbəttə mənə maraqlı gələr. Başqalarının görmədiyini görmək yox. Xüsusi heç nə. O (əsas roldakı qadın və eləcə də baş roldakı kişi) mükəmməl deyil, onu xüsusi olaraq heç bir keyfiyyəti insanlardan fərqləndirmir. 

Onu xüsusi edən zərifliyidir. İncə insandır. Filmin yaratdığı hisslərim isə film qədər sadə və ən sadənin ən gözəl olduğunu göstərəndir. Sadəcə rahatlıq, ruhun, düşüncələrin, uzun yorğunluqdan sonrakı və durğunluqdan sonrakı həyata gələn rahatlıq ən gözəlidir. Çətin tapılan daha dəyərli olduğu üçün filmi sevdim çünki artıq fikirlər yox idi. Lazım olan yerdə sevinc verəcəksə detalları hiss etdirən. Amma rahatliği pozacaqsa detallardan qaçan film. Baş roldaki qadini -Audrey Tautou

 nu Amelie filmindən sevirsizsə, bu filmdə onun necə daha yetişkin qadın olduğunu görəcəksiniz. Mənə bu çox xoş oldu. Bu qadında xüsusi nəsə var. Məhz gülümsəməsində ya da kədərli baxışlarında nəsə var hansıki, ona çox yaraşir. Kədərli baxışın mənalı olmasıdır bəlkə də bizi həm də kədərə çəkib aparan. Filmin əvvəldən sona izləyin. Sadəlik necə xoşdur, xüsusilə də Nathalie (filmin əsas qəhrəmanının adı) kimi Yoko Ono ya bənzədilən qeyri adi qadın üçün. 
Bunlar filmi izlədikdən sonra düşündüklərimdir, hansını ki həmin anda telefonda notlara qeyd etmişdim. İndi isə sizinlə bölüşmək qərarına gəldim. 
Filmi ən gözəl onun soundtrack-ları hiss etdirər. Ən sevdiyim 2 mahnını paylaşıram. Emilie Simon - Something More və fransızca filmin əsas fransız havasını verən Emilie Simon - Franky Knight - Bel Amour
Film haqqında isə heç nə demək istəmirəm. Filmin digər əsas obrazı haqqında da heş nə deməyəcəm. Trailer/Treylerini belə izləməyin. Sadəcə filmin özünü izləyin. Zövq alın. Fikirlərinizi gözləyəcəm. 

Obyektiv yaşamaq mümkündür.

Öz adına özün yaxşılıq et başqasını məcbur etmə.
Xüsusilə metroda və ya avtobusda dəfələrlə gördüyümüz və ya başımıza gələn bir hadisədir ki, gənci (əksər hallarda bu gənc qız olur) hansısa yaşli (əksər vaxtlarda yaşlı qadınlar) ayağa qalxıb kiməsə yer verməyə məcbur edir. Ümumilikdə düşünə bilərik ki, bu necə də gözəl bir ənənə və ya adətdir. 
Ancaq əgər həmin şəxs yer vermək istəmirsə açığı deyim məncə tam haqqlıdır. Gediş haqqı yaşlılara artıq olsaydı bəlkə vəziyyəti başa düşərdim. İşdən sonra gənclər müasir dünyada 50 yaşli adamdan da yorğun olur və əyləşib gəlməkçün bəzən 1az artıq yol getməyə də razı olur. Yaşlı olsam kimsə yer verməsə buna bu dərəcə gənc insan düşməni kimi yanaşmayıb qarşımdakının da insan olduğunu və onun da əyləşmək istəyi, yorğun, xəstə ola biləcəyi barədə düşünəcəm. Yer verməyən gəncin üstünə ağırlığını verən yaşlı olmaq istəmirəm. Elə yaşlı adama heç kim məncə hörmət etməz. Xüsusilə 40 dan sonra artıq yaşlıyam deyə düşünənləri çoxdur. Nədənsə yaşlılar çox eqoist olur. Avtobusda yayda günəş vuran oturacaqda oturmayıb gəncin qarşısında dayanıb yer ver havasiyla dayanan insan hansı yaşda olsa bunu görəndə bəyənmirəm. Mənə bu artıq adət-ənənədən sui-istifadə kimi gəlir. Məsələn gəncdirsə az qalırlar canı çıxsın ayaq üstdə qalsın deməyə. Mən bu halı xüsusilə dünyagörüşlü olduğu hər halından hiss olunan yaşlı insanlarda heç görməmişəm. Məncə hər şey yenə də kitaba, dünyagörüşünə gəlib çıxır. Uzun sözün qısası siz yaşlıya yer verməyəni yaxşi qəbul etməyə bilərsiniz və məncə isə kimisə məcburi yerindən edib kiməsə yer verməyə məcbur etmək yaşından asılı olmadan əslində özü mədəniyyətsizlikdir. (qalx mən oturum deyən insanları nəzərdə tuturam) Çünki kiməsə yer vermək istəkdən asılı olmalıdır. Gözəl olan adəti çirkinləşdirməyək. Cəmiyyətdə nədənsə belə şeylərə diqqət yoxdur.
Qeyd. Yazılanlar məhz yaşlı insanlara ümumilikdə aid olunmayıb. Ancaq artıq hər dəfə şahidi olduğum problem haqqında yazmaq istədim.

Yolun sonunda nə var?heç düşündünüzmü?

Yolun sonunda nə var? heç düşündünüzmü?

Bütün günü işləyirsiniz. Səhərdən axşama dayanmadan daha yaxşı iş axtarışlarıyla bərabər işləyirsiniz. Bəzi insanları görəndə işləməkdən işin ağırlıgından ya da sizə uyğun olmadığından şikayətlənirsiniz. Hər şikayətin özünün ünvanı olan insanlar var etrafınızda. Sonra işinizi nə qədər çox sevdiyinizi, məhz işlədiyiniz üçün necə həyatin yaxşı olduğu haqqında danışdığınız insanlar da var. Siz heç vaxt nə tam xoşbəxt nə də bədbəxt ola bilməyənsiniz. Daim həyatınız haradan baxılmasına bağlı olaraq ya ediləsi çox şey var ya da çox yol qət etmiş kimi görünür yol sizə. Ən nəhayətində haradan baxsaq tam da yolun ortasındasınız. Və getmək istəsəniz də istəməsəniz də yol sizi özü aparır. Seçim etsəniz də etməsəniz də irəliləyirsiniz. Siz hətta geriyə getsəniz de yolda irəliyə getmiş olursunuz. İrəli qaçınılmaz yeganə istiqamətdir. 
Həmişə kiminə görə dünyanın ən xoşbəxtisiniz, kiminə görə isə boşuna yaşayan adi bir insan. Sizin üçün də belə insanlar var. Başqalarına fikir vermədən yaşamaq lazımdır deyilir. Həmin başqalarından biri olaraq yaşayırsınız. Heç özünüz də tam olaraq qərar verə bilmirsiniz həyat sizinlə yaxşı ya pis olub. 3-4 məqsəd qurursunuz və buna gələcək və ya arzu adını verirsiniz. Yaxşi ev, ailə ve iş xoşbəxtliyin açarına çevrilir. Hansıki siz hal hazırda əslində həmin o ailədəsiniz.

 Çatılması daha çətin arzular seçin. Arzulara çatmaq asan olanda həyat daha mənasızlasır. Arzular uğrunda daha çox çalışanda ona çatmaq xəyalı da şirin olur. Bəs əgər şablon motivasiyaedici cümlələr sizə də süni gəlirsə? Bax o zaman yolu düşünün. Sizə əvvəldən danışdığım həmin o yolu. O yolun sonunda nə var? Ümumiyyətlə o yolun sonu var mı? Yolun sonunda nə var? Bu barədə heç düşündünüz mü? Həyatınızda olduğunuz dəfələrdən daha çox səmimi olun və düşünün. Hər kəs özü ilə səmimi olmağa layiqdir. Dərin düşündükdən sonra da boş verin getsin. Qaldığımız yerdən davam edək yaşamağa. 

Cem Adrian dinləyərək yazdım.

Keçən il nə qoyub keçdi

Resme baxanda qapıdan keçib çıxmaq istədiniz ya durub pəncərədən izləmək?

2017ni heç sevmədim. Uzun-uzun ədəbiyyat yaradıb, acı hekayələr danışmaq heç istəmirəm. Nə o məni sevə bildi, nə mən onu. Qarşılıqlı anlaşdıq 2018ə keçdik deyək. Yarı zarafat yarı ciddi. Bu il vaxt yoxluğunu daha çox problem edə bildim özümə. Dorian Greyin portreti kitabı ilə əslində günahın necə şirin ola bildiyini sadəcə oxumadım, hiss etdim. Ağıllı insan seçilmiş cümlələrlə sadəcə 10 dəqiqədə belə günahı sizə sadəcə sevdirməz, ən əsası sübhə və dünyanızın, düşüncələrinizin tam dəyişməsinə səbəb ola bilər. 

Bəlkə də dünyaya səhv tərəfdən baxmışam cümləsini hətta bir anlıq oxucuya belə düşündürə bilən bir güclü obrazı olan kitab düşünün. 2017nin bəxtinə düşən kitabı yay aylarında oxudum. Keçən ildə Alfred Adlerin Yaşamaq Sənəti kitabını da aldım. Amma oxumadım. Və bəlkə də heç vaxt oxumayacam. Seçimlərimiz bəzən məhz heç bir səbəbsiz olur ya da səbəbin kitaba dəxli olmur. 

Daniel Keyes in Elcernon üçün çiçəkləri-ni oxudum, çox lap çox bəyəndim və ən qəribəsi bu qədər çox bəyənməyim bitirməyim üçün səbəb ola bilmədi. Kitabları bəzən oxuyanda sanki məhz həyatımızın o anında oxuyaq deyə qarşımıza çıxıb, heç yazar da yazmayıb sadəcə haradansa məhz sən(biz ya da elə mən) o günlərini kimləsə söhbət, ya da bənzər kiçik həyat hekayələri ilə sənə, hisslərinə güzgü olan kitabı bitirmək bəzən düşündüyümüzdən çox daha çətin gəlir. Elcernonu bu ilə 2018ə keçən ilin hədiyyəsi kimi qəbul etdim. İnsanlar üçün əsl dəyərin nə olduğunu çox düşündüm və cavab heç də kitablar, öyrənərək böyüdüyümüz  reallıqların cavab olmayacağı kimi qarışıq cavablardan yenə suallar doğdu sualdan. Bir insan özü üçün belə tam bir sirdir, əminliklə arxasında dura biləcəyi çox az şey var. Zaman hər şeyi dəyişir. (insan buna daxil deyil o məhz dəyişimdən ən çox payını alandır.) Sonra SYML-Mr.Sandman mahnısını sevdim. Okean Elzi qrupunu özüm üçün kəşf etdim. Əslində bəlkə daha çox şey var amma, keçmiş nə qəribə şeydir ki, 1 il belə olsa 5il əvvəlki xatirələrlə birləşib bir bütün keçmiş olublar beynimdə artıq. Dəqiq olmağa çalışdığın zaman çox şeyi demirsən və çox düşünürsən. Bu il hamı kimi həm çox sevildim və həm də çox nifrət edilən oldum. Hamı üçün yaxşı anlayışının olmadığını özümə artıq qəbul etdirməkçün iri bir addım atdım. 

Ceron Devid Selincerdən Çovdarlıqda Uçurumdan Qoruyan kitabını oxudum. Kitab uzun müddətlik oxuyabilməmə problemi olan, vaxt azlığını bəhanə edə bilən mənim üçün çox tez təxminən 1həftəyə bitdi. Kitabda təmiz yeniyetmə oğlanı gördüm və ən sevdiyim isə adı oldu. Adı əsas obrazın təmizliyi göstərirdi, yalanların arxasında gizlənən saflıq vardı. Uşaq/yeniyetmə zəifliyi və acizliyini oxuanda hiss etdim. 17-18 yaş artıq böyümək deyil amma öz qərarlarını heç verə bilməmək də deyil, ikisinin arasında bir şeydir. Sonra tez Jose Saramago nun Korluq kitabını oxudum. O da sürətlə bitdi. 
Ölülərin yanından keçib onları görməmək insanların çoxdankı adətidir.(səh.361) 
Bilirsən biz hamımız hansı maddədən ibarətik- laqeydliklə alçaqllığın qarışığından. (səh.45)
Kitabdan mənə təsir edən cümlələri oxuduğum zaman seçmişdim. Bunlar da seçilmişlər içindən seçilənlər idi. Dünyada hər şey alış-verişdir ya mənası daha dərindir. -Cümləsi bəzən sizə də daha çox pulun açar olduğu yerdə düşündürücü gəlir mi?
Həyata bacardığımız qədər daha çox məna qatmalıyıq. İtməmkçün, ruhumuzu, düşüncələrimiz itirməməkçün. Bugünkü yazımı Cem Adrian sayəsində yazdım. Gecə Cem Adrian dinləyən insan necə düşüncələrlə yaza bilərsə,musiqinin təsiri ilə hansı ab-havayla, düşüncələrlə yaza bilərsə məhz elə də yazdım. 2017də Cem Adrian sevdim. Yazdığım anda isə Geçecek(Keçəcək), Gidemem (gedə bilmərəm) və Tut elimi (əlimi) mahnılarını dinlədim. ən azı bir cümlədə özünüzü tapdınızsa, ortaq cəhətimiz oldu deməkdir. 

Qış günbatımı kimi bir resm.Solğun ama rengarəng