Obyektiv yaşamaq mümkündür.

Öz adına özün yaxşılıq et başqasını məcbur etmə.
Xüsusilə metroda və ya avtobusda dəfələrlə gördüyümüz və ya başımıza gələn bir hadisədir ki, gənci (əksər hallarda bu gənc qız olur) hansısa yaşli (əksər vaxtlarda yaşlı qadınlar) ayağa qalxıb kiməsə yer verməyə məcbur edir. Ümumilikdə düşünə bilərik ki, bu necə də gözəl bir ənənə və ya adətdir. 
Ancaq əgər həmin şəxs yer vermək istəmirsə açığı deyim məncə tam haqqlıdır. Gediş haqqı yaşlılara artıq olsaydı bəlkə vəziyyəti başa düşərdim. İşdən sonra gənclər müasir dünyada 50 yaşli adamdan da yorğun olur və əyləşib gəlməkçün bəzən 1az artıq yol getməyə də razı olur. Yaşlı olsam kimsə yer verməsə buna bu dərəcə gənc insan düşməni kimi yanaşmayıb qarşımdakının da insan olduğunu və onun da əyləşmək istəyi, yorğun, xəstə ola biləcəyi barədə düşünəcəm. Yer verməyən gəncin üstünə ağırlığını verən yaşlı olmaq istəmirəm. Elə yaşlı adama heç kim məncə hörmət etməz. Xüsusilə 40 dan sonra artıq yaşlıyam deyə düşünənləri çoxdur. Nədənsə yaşlılar çox eqoist olur. Avtobusda yayda günəş vuran oturacaqda oturmayıb gəncin qarşısında dayanıb yer ver havasiyla dayanan insan hansı yaşda olsa bunu görəndə bəyənmirəm. Mənə bu artıq adət-ənənədən sui-istifadə kimi gəlir. Məsələn gəncdirsə az qalırlar canı çıxsın ayaq üstdə qalsın deməyə. Mən bu halı xüsusilə dünyagörüşlü olduğu hər halından hiss olunan yaşlı insanlarda heç görməmişəm. Məncə hər şey yenə də kitaba, dünyagörüşünə gəlib çıxır. Uzun sözün qısası siz yaşlıya yer verməyəni yaxşi qəbul etməyə bilərsiniz və məncə isə kimisə məcburi yerindən edib kiməsə yer verməyə məcbur etmək yaşından asılı olmadan əslində özü mədəniyyətsizlikdir. (qalx mən oturum deyən insanları nəzərdə tuturam) Çünki kiməsə yer vermək istəkdən asılı olmalıdır. Gözəl olan adəti çirkinləşdirməyək. Cəmiyyətdə nədənsə belə şeylərə diqqət yoxdur.
Qeyd. Yazılanlar məhz yaşlı insanlara ümumilikdə aid olunmayıb. Ancaq artıq hər dəfə şahidi olduğum problem haqqında yazmaq istədim.