Təsadüfən qarşınıza çıxan və düşünmədən, tərəddüdsüz izlədiyiniz həmin film.
Bu qədər uzun başlıq cümləsiylə tanıtmaq bu filmə ən uyğunudur.
Filmi niyə sevdim.
Çünki filmin qəhrəmanları yetkin insanlardır. Onlar heç də adətən filmlərdə gördüyümüz şeyləri böyütmürlər. Bəlkə də tam olaraq nə axtardığını bilən yox ama nəyi, məhz nəyi sevmədiyini və bunun dəyişməyəcəyini bilən qadından söhbət gedirsə film əlbəttə mənə maraqlı gələr. Başqalarının görmədiyini görmək yox. Xüsusi heç nə. O (əsas roldakı qadın və eləcə də baş roldakı kişi) mükəmməl deyil, onu xüsusi olaraq heç bir keyfiyyəti insanlardan fərqləndirmir.
Onu xüsusi edən zərifliyidir. İncə insandır. Filmin yaratdığı hisslərim isə film qədər sadə və ən sadənin ən gözəl olduğunu göstərəndir. Sadəcə rahatlıq, ruhun, düşüncələrin, uzun yorğunluqdan sonrakı və durğunluqdan sonrakı həyata gələn rahatlıq ən gözəlidir. Çətin tapılan daha dəyərli olduğu üçün filmi sevdim çünki artıq fikirlər yox idi. Lazım olan yerdə sevinc verəcəksə detalları hiss etdirən. Amma rahatliği pozacaqsa detallardan qaçan film. Baş roldaki qadini -Audrey Tautou
nu Amelie filmindən sevirsizsə, bu filmdə onun necə daha yetişkin qadın olduğunu görəcəksiniz. Mənə bu çox xoş oldu. Bu qadında xüsusi nəsə var. Məhz gülümsəməsində ya da kədərli baxışlarında nəsə var hansıki, ona çox yaraşir. Kədərli baxışın mənalı olmasıdır bəlkə də bizi həm də kədərə çəkib aparan. Filmin əvvəldən sona izləyin. Sadəlik necə xoşdur, xüsusilə də Nathalie (filmin əsas qəhrəmanının adı) kimi Yoko Ono ya bənzədilən qeyri adi qadın üçün.
Bunlar filmi izlədikdən sonra düşündüklərimdir, hansını ki həmin anda telefonda notlara qeyd etmişdim. İndi isə sizinlə bölüşmək qərarına gəldim.
Filmi ən gözəl onun soundtrack-ları hiss etdirər. Ən sevdiyim 2 mahnını paylaşıram. Emilie Simon - Something More və fransızca filmin əsas fransız havasını verən Emilie Simon - Franky Knight - Bel Amour
Film haqqında isə heç nə demək istəmirəm. Filmin digər əsas obrazı haqqında da heş nə deməyəcəm. Trailer/Treylerini belə izləməyin. Sadəcə filmin özünü izləyin. Zövq alın. Fikirlərinizi gözləyəcəm.
Onu xüsusi edən zərifliyidir. İncə insandır. Filmin yaratdığı hisslərim isə film qədər sadə və ən sadənin ən gözəl olduğunu göstərəndir. Sadəcə rahatlıq, ruhun, düşüncələrin, uzun yorğunluqdan sonrakı və durğunluqdan sonrakı həyata gələn rahatlıq ən gözəlidir. Çətin tapılan daha dəyərli olduğu üçün filmi sevdim çünki artıq fikirlər yox idi. Lazım olan yerdə sevinc verəcəksə detalları hiss etdirən. Amma rahatliği pozacaqsa detallardan qaçan film. Baş roldaki qadini -Audrey Tautou
nu Amelie filmindən sevirsizsə, bu filmdə onun necə daha yetişkin qadın olduğunu görəcəksiniz. Mənə bu çox xoş oldu. Bu qadında xüsusi nəsə var. Məhz gülümsəməsində ya da kədərli baxışlarında nəsə var hansıki, ona çox yaraşir. Kədərli baxışın mənalı olmasıdır bəlkə də bizi həm də kədərə çəkib aparan. Filmin əvvəldən sona izləyin. Sadəlik necə xoşdur, xüsusilə də Nathalie (filmin əsas qəhrəmanının adı) kimi Yoko Ono ya bənzədilən qeyri adi qadın üçün.
Bunlar filmi izlədikdən sonra düşündüklərimdir, hansını ki həmin anda telefonda notlara qeyd etmişdim. İndi isə sizinlə bölüşmək qərarına gəldim.
Filmi ən gözəl onun soundtrack-ları hiss etdirər. Ən sevdiyim 2 mahnını paylaşıram. Emilie Simon - Something More və fransızca filmin əsas fransız havasını verən Emilie Simon - Franky Knight - Bel Amour
Film haqqında isə heç nə demək istəmirəm. Filmin digər əsas obrazı haqqında da heş nə deməyəcəm. Trailer/Treylerini belə izləməyin. Sadəcə filmin özünü izləyin. Zövq alın. Fikirlərinizi gözləyəcəm.